Zanim stałem się trzydziestokilkuletnią mamą, której oczy wypełniają się łzami na wszelkiego rodzaju wzmiankę o głodzie młodzieży lub utraty małżonka, zachowałem to, co teraz uznałem za praktykę wdzięczności. Nie, nie
Zanim stałem się trzydziestokilkuletnią mamą, której oczy wypełniają się łzami na wszelkiego rodzaju wzmiankę o głodzie młodzieży lub utraty małżonka, zachowałem to, co teraz uznałem za praktykę wdzięczności. Nie, nie